Wie tijd wil besparen in de keuken en geld wil besparen in de portemonnee doet er heel goed aan om te kiezen voor een slow cooker. Dit apparaat heeft bij het koken veel voordelen. Het kan de tijd die in de keuken voor het koken moet worden doorgebracht aanzienlijk verkorten. Een slow cooker maakt het ook mogelijk om budgetvriendelijke ingrediënten te gebruiken die heel smakelijk zijn, maar vanwege de lange kooktijd vaak worden vermeden. De slow cooker heeft nog meer voordelen. Wat kan een slow cooker allemaal en uit welke bestanddelen is deze keukenhulp opgebouwd?

Opkomst van de slow cooker

Een slow cooker maakt het mogelijk om – buiten de fysieke aanwezigheid van een kok om – te koken. Dat geeft vrijheid. De slow cooker werd eerst populair in de jaren zeventig onder werkende vrouwen in de Verenigde Staten. In de jaren zeventig gingen namelijk steeds meer vrouwen buitenshuis werken en zij zagen snel de (bevrijdende) voordelen van dit apparaat. De ingrediënten voor de avondmaaltijd werden – simpel gezegd – in een slow cooker geplaatst, het apparaat werd ingeschakeld en het gezin had een gerecht dat rond etenstijd meteen op tafel kon worden gezet. Dat was een echte uitkomst! Een slow cooker wordt ook wel een ‘crockpot’ genoemd. ‘CrockPot’ is een merknaam van de fabrikant Rival, maar deze naam is inmiddels zo ingeburgerd dat het synoniem is geworden voor de term slow cooker. De slow cooker is vooral in Engelstalige landen populair. In Nederland waren zulke apparaten in de jaren zeventig niet verkrijgbaar, dat is nu gelukkig anders.

De opkomst van hobbykoks, designkeukens, webwinkels en belangstelling voor het koken, doen de vraag naar specifieke ingrediënten en bijzondere keukenhulpen steeds verder oplopen. Het gaat de consument bij keukenhulpen meestal niet alleen om de praktische invulling van die vraag, maar ook om hoe een voorwerp er uit ziet. Daar hangt een prijskaartje aan. Tegenwoordig zijn er veel merken uit het hogere segment op de markt, die gespecialiseerd zijn in alles wat de kok nodig heeft, zoals Magimix, Kitchenaid en Cuisineart. Zij leveren onder meer slow cookers met verschillende vulgewichten in allerlei moderne kleuren of oogstrelende uitvoeringen. De slow cooker is inmiddels ook in Nederland bekender geworden en makkelijker verkrijgbaar. Ook specifieke recepten voor de slow cooker zijn vooral vanwege het internet binnen ieders handbereik gekomen.

Wat kan een slow cooker of crockpot precies?

Sommige gerechten vragen om een lange garingstijd. Die lange garingstijd is noodzakelijk om het voedsel eetbaar te maken. Een eenvoudig voorbeeld om dat toe te lichten, is het maken van stoofperen. Een verse stoofpeer is keihard en moet heel langzaam in vocht garen om zacht en eetbaar te worden. Een ander voorbeeld is het bereiden van draadjesvlees of anders gezegd suddervlees. Suddervlees heeft ook een lange garingstijd in vocht nodig om eetbaar te worden. Een slow cooker kan daarbij een uitkomst zijn, vooral omdat dit apparaat zonder toezicht zijn werk kan verrichten. Een slow cooker kan namelijk niet droogkoken zoals een gewone pan op het fornuis.

Een slow cooker heeft meer voordelen. Wanneer de kok alle gaspitten nodig heeft (zoals tijdens het bereiden van een uitgebreid etentje of met kerst) kan de slow cooker elders zijn werk doen. Dit apparaat kan namelijk overal zijn werk doen, waar er maar een stopcontact is en het apparaat veilig staat. Een bouillon krijgt zo alle tijd om rustig zijn smaak op te bouwen bijvoorbeeld. Alle smaken van een chili con carne of een hachee bijvoorbeeld, krijgen de tijd om zich in het gerecht los te komen en goed te mengen zonder beslag te leggen op een deel van het fornuis.

Een slow cooker heeft een warmhoudstand. Dit maakt het mogelijk om gerechten die gereed zijn (zoals een saus) probleemloos op temperatuur te bewaren, terwijl de kok de laatste hand aan de maaltijd legt, zoals het opmaken van de borden of fileren van een vis.

Tot slot biedt een slow cooker de mogelijkheid om te werken met budgetdelen vlees zoals lamsnek of varkenspoot of budgetvriendelijk producten zoals peulvruchten of goedkopere groenten, zoals knollen. Het is daardoor portemonneevriendelijk te noemen.

Waaruit is deze keukenhulp opgebouwd?

de richel in de rand van de verwijderbare pot

Een slow cooker lijkt op het eerste gezicht op een grote braadpan. Een slow cooker is een elektrisch apparaat en bestaat uit drie onderdelen:

• een omhulsel met een ingebouwde verwarmingselement in de vorm van een pan. Het apparaat heeft handvatten, een elektrische snoer en diverse knoppen of een bedieningspaneel om de temperatuur te regelen;
• in het omhulsel een verwijderbare pot van keramiek of metaal met een anti-aanbaklaag;
• een deksel (meestal doorzichtig).

Zijn meerwaarde ligt vooral in het feit dat het apparaat zonder toezicht lange tijd op een lage temperatuur eten kan garen. De verwijderbare pot kan makkelijk schoongemaakt worden of bewaard worden in de koelkast.

Belang van de deksel

De rol van de deksel op de slow cooker lijkt niet anders dan de rol van een deksel op een gewone pan te vervullen tijdens het koken. Het voorkomt vooral het verlies van vocht. Het eten kan met een deksel op de pan garen met behulp van een lagere hittebron. De deksel van de slow cooker staat echter niet op de pan zoals bij een gewone pan, maar valt in een richel die speciaal in de rand van de te verwijderen pot is aangebracht. De ontstane damp op de deksel bij verhitting glijdt die richel in of drupt terug op het eten. Het verzamelde vocht in de richel sluit als het ware de slow cooker volledig af, zodat damp niet kan ontsnappen. De slow cooker kan daardoor nooit droog koken. Bij een gewone pan zal altijd wel iets aan damp ontsnappen uit de pan. Het afsluiten van de pan is ook van invloed op de druk in de pan. Dit komt het garingsproces ten goede.

Bedieningspaneel

Een eenvoudige slow cooker heeft een simpele bediening. Die bestaat meestal uit een draaiknop met de volgende opties:

• laag (of anders stand 1);
• hoog (of anders stand 2);
• warmhoudstand;
• uit positie.

Een eenvoudige slow cooker heeft geen ingebouwde tijdsklok. Het apparaat blijft aan, totdat de knop handmatig naar ‘uit’ wordt gedraaid. Een tijdklok aan de stekker in het stopcontact kan een uitkomst zijn, omdat de slow cooker slechts binnen de aangegeven tijd zijn werk doet en het apparaat automatisch kan worden stilgezet. Dat is bijvoorbeeld handig, wanneer een gerecht bijvoorbeeld vier uur nodig heeft qua bereiding en in de middag klaar moet zijn, terwijl iemand langer van huis is.

De digitale wereld is inmiddels ook niet aan de slow cooker voorbijgegaan. Meer moderne apparaten hebben geen draaiknop, maar druktoetsen. Er kunnen knoppen zijn voor het instellen van de tijdklok. De cooker kan ook een scherm hebben waarop de kooktijd af te lezen is. Het bedieningspaneel is meestal geïntegreerd in het omhulsel en daardoor makkelijk schoon te houden. Dat is wel zo hygiënisch.

Alleen voor de wintermaanden?

Suddervlees en vullende bonengerechten doen denken aan hartige winterkost. Een slow cooker kan de kok echter het gehele jaar ten dienste staan en is niet alleen bruikbaar in de wintermaanden. Het apparaat kan bijvoorbeeld tijdens de barbecue de pindasaus warm houden voor de saté. Een slow cooker kan een bouillon trekken van een kippenkarkas, voor de basis van een lichte zomersoep, terwijl je lekker buiten van de zon geniet. Wie de slow cooker leert kennen zal merken dat dit ongekende mogelijkheden heeft.

Recepten koken

Vooral op internet zijn veel recepten te vinden voor de slow cooker. Recepten voor de slow cooker kunnen iets afwijken van een recept voor hetzelfde gerecht. Peulvruchten zoals kidneybonen zullen eerst boven een bepaalde verhitting moeten worden voorgekookt om de giftige stof fyto-hemagglutinine te verwijderen. Dat kan niet in elke slow cooker, omdat de temperatuur van het apparaat soms niet hoog genoeg komt als daarvoor noodzakelijk is Soms moet het vlees eerst worden aangebraden, omdat vlees in de slow cooker niet bruint. Dat vinden sommige mensen niet mooi om te serveren. Wie met de slow cooker werkt, raakt hier snel aan gewend en zal dit apparaat op waarde weten te schatten.

Let bij het kopen van een slow cooker op de aanduiding maximale vulgewicht en de maximale capaciteit. Dat zijn twee verschillende begrippen! Het vulgewicht verwijst naar de totale toegestane (veilige) hoeveelheid aan ingrediënten met vloeistof. De hoeveelheid vloeistof die het apparaat tot aan de rand van de verwijderbare pot kan bevatten zonder over te lopen, is de maximale capaciteit.

bron

Een glaasje bubbels doet altijd feestelijk aan. Het maakt daarbij niet uit of het een glas ‘echte’ champagne, een Spaanse cava of een Duitse sekt is. Het is niet een alledaagse drankje en dat geeft een exclusief en bijzonder gevoel. Een huwelijk, geboorte of de jaarwisseling wordt vaak gevierd met een glas mousserende wijn in de hand. Regelmatig rijzen er vragen over bubbelwijnen, zoals over de bewaring van een (on)geopende fles, of welke glazen het beste zijn om het uit te drinken. Tijd om veelgestelde vragen over champagne en andere bubbelwijnen te beantwoorden.

• Hoe komen die bubbels in de fles?
• Wat is champagne?
• Hoe open je een fles mousserende wijn?
• Hoe bewaar je een ongeopende bubbelwijn?
• Hoe bewaar je een geopende fles?
• Hoe weet je of de wijn zoet of droog is?
• Hoe schenk je een bubbelwijn uit in een glas?
• Welke glazen zijn het beste te gebruiken?
• Welke champagneflesmaten zijn er?
• Welke andere bubbelwijnen zijn er behalve champagne?

Hoe komen die bubbels in de fles?

Er zijn drie manieren om een mousserende wijn (bubbeltjes- of schuimwijn) te maken. Dat zijn:

1. door gisting op fles (ook wel ‘prise de mousse’ genoemd);
2. door gisting in de tank (ook de ‘méthode Charmat’ genoemd);
3. door het toevoegen van koolzuur (bekend als de ‘méthode gazéifiée’)

Gisting op fles (methode 1) gebeurt, wanneer de wijn bij de tweede gisting door kan gisten in de fles en er koolzuurgas in de wijn ontstaat. De bubbels zijn een gevolg van dat gistingsproces. Bij methode 2 wordt na gisting in een tank de wijn onder druk in flessen overgezet. Door methode 3 toe te passen kan door het toevoegen van koolzuur (zoals bij bepaalde priklimonades gebeurt) aan een vloeistof belletjes worden toegevoegd. Dit is de meest goedkope manier om bubbelwijn te krijgen. Belletjes toevoegen op deze manier kan in principe aan elke vloeistof (zoals vla bijvoorbeeld).

Champagne noemt de eerste methode de ‘méthode traditionelle’. Alleen Champagne mag deze term voeren. Franse wijnen – waaronder champagne – worden meestal mousserend gemaakt door gisting op fles, maar let op: de term ‘crème mousseux’ op het etiket geeft aan dat aan de wijn volgens de derde methode is gemaakt.

Wat is champagne?

Champagne is in Frankrijk strikt bij wet geregeld. Deze wetgeving wordt streng nageleefd. Champagne geniet ook herkomstbescherming. Zo mag alleen een mousserende wijn uit druiven van de Franse Champagnestreek zich champagne noemen en met uitsluiting van alle andere wijnhuizen als enige verwijzen naar de ‘méthode traditionelle’. Ook de grenzen van de streek waarbinnen de druiventeelt voor Champagne plaatsvindt, zijn wettelijk vastgelegd. Kortom: alleen mousserende wijnen uit de aangegeven Champagnestreek en uit wettelijk bepaalde druivensoorten mogen zich champagne noemen en de term ‘méthode traditionelle’ gebruiken. De meestgebruikte druivensoorten om champagne te maken, zijn:

• chardonnay
• pinot noir
• pinot meunier

Mousserende Franse wijnen die op precies dezelfde manier zijn gemaakt met dezelfde druivenrassen vervangen de term ‘méthode traditionelle’ op het etiket met de term ‘crémant’.

Hoe open je een fles mousserende wijn?

Een fles mousserende wijn veilig openmaken is niet zo moeilijk als het lijkt. Ten eerste is het van belang dat de fles voor het openen zo weinig mogelijk heeft bewogen (en zeker niet is geschud) en de fles goed gekoeld is. Hoe meer de fles bewogen heeft en hoe warmer de inhoud, des te meer druk in de fles onder de kurk ontstaat.

De sluiting van de fles bestaat uit een wikkel (capsule), een metalen kooi van draden, een kurk en een schildje. Wanneer de wikkel wordt verwijderd, worden de kurk, de metalen kooi en het metalen schildje op de kurk zichtbaar. De kurk staat onder druk en de metalen kooi houdt het wegschieten van de kurk tegen. Het schildje heeft inkepingen, die de metalen kooi op zijn plaats houdt. Draai de uiteindes van de metalen draden die om elkaar heen zijn gewikkeld rustig los, maar houd wel steeds een handpalm op de kurk gedrukt.

Wanneer de metalen kooi verwijderd is, kan langzaam aan de kurk worden gedraaid, terwijl de hand nog steeds het wegschieten van de kurk tegenhoudt. Draai niet aan de fles, alleen aan de kurk. Uiteraard wordt de fles daarbij nooit op personen, ruiten of iets dergelijks gericht. Door de druk in de fles zal de kurk loskomen. Bij het loskomen kan een doffe plof of wat gesis te horen zijn. De fles kan nu uitgeschonken worden.

Hoe bewaar je een ongeopende bubbelwijn?

Het bewaren van bubbelwijnen valt uiteen in twee categorieën: lange termijn en korte termijn. Wie belangstelling heeft om bubbelwijnen lang te bewaren, kan het beste zijn wijnleverancier om advies op maat vragen, omdat bij lange termijn veel meer zaken een rol spelen, zoals bijvoorbeeld de ouderdom van de aan te schaffen fles.

De meeste mensen kopen een bubbelwijn om binnen afzienbare tijd uit te schenken, zoals tijdens de jaarwisseling. Korte termijn betekent in dit verband ongeveer een maand. De volgende bewaartips zijn goed om toe te passen. De fles kan rechtop maximaal een maand in de koelkast – koel en donker – worden bewaard. De kurk zal niet uitdrogen. De druk in de fles houdt de kurk namelijk voldoende vochtig. De ideale temperatuur ligt tussen de 10 en 12 graden. Het is aan te bevelen de fles niet in de koelkastdeur te bewaren (beweging!) en de fles ongeveer twee weken de tijd te geven om tot rust te komen na de aanschaf voor het openen.

Hoe bewaar je een geopende fles?

Een champagnekurk zet uit in de vorm van een champignon en zal niet in de fles kunnen worden teruggeduwd. Zorg dat de fles bij het openen koel is en houd het na opening zoveel mogelijk koel. Zet een geopende fles koel weg (in een wijnkoeler, ‘gel sleeve’ of koelkast). Warmte zorgt voor het loskomen van de bubbels en die wil je juist zoveel mogelijk behouden tot de fles leeg is. Een wijn zonder zijn bubbel is uiteraard nog drinkbaar, maar juist het feestelijke van de bubbels is dan wel weg. Een speciale hermetisch afsluitbare stop met een beugel kan een geopende bubbelwijn ongeveer drie dagen goed houden. Een gewone wijntstop of wijnkurk zal uit de fles worden gedrukt. Het is ook niet de bedoeling om lucht uit de fles te pompen (zoals bij gewone wijnstop met pomp), maar om zoveel mogelijk de lucht in de fles te houden.

Hoe weet je of de wijn zoet of droog is?

Het zoetheidsgehalte van een bubbelwijn hangt af van de rijpheid van de gebruikte druiven en de hoeveelheid toegevoegde suiker tijdens de vinificatie of het wijn makingsproces. Aan het einde van het wijn makingsproces wordt (behalve bij de methode ‘sans dosage’ of anders genoemd ‘brut nature’ of ‘brut zero’) een hoeveelheid suiker (‘dosage’) toegevoegd. Op het etiket van de fles staat een suikeraanduiding te lezen, zoals ‘brut’ of ‘sec’. Het spreekt voor eigenlijk zich, dat een hogere suikergehalte in een zoetere wijn resulteert met meer calorieën. De hamvraag bij de aanschaf is waar de individuele smaak naar uit gaat. Het is daarom handig om bij het kopen te weten of een fles bubbels een droge wijnvariant is of juist erg zoet. Hoe die verhouding moet zijn en de gebruikte terminologie ligt in wetgeving vast. De volgende termen vertellen hoeveel suiker in een liter wijn terug te vinden is:

term	suikergehalte
extra brut	minder dan 6 gram
brut	minder dan 12 gram
extra dry	tussen de 12 en 17 gram
sec of trocken	tussen de 17 en 32 gram
demi-sec of halb trocken	tussen de 32 en 50 gram
doux of sweet	meer dan 50 gram

De mindere smaak van een matige wijn kan door het toevoegen van (meer) suiker worden verdoezeld.

Hoe schenk je een bubbelwijn uit in een glas?

Het beste advies is om vooral te zorgen voor een goed gekoelde fles, die zo weinig mogelijk bewogen heeft. Hoe minder koel en meer bewogen, hoe meer de fles zal schuimen bij het uitschenken. De glazen raken daardoor te snel vol met een schuimende massa en zullen overlopen.

Een andere goede tip is om de goed gekoelde wijn langzaam uit te schenken. Sommige personen geven de voorkeur aan het schenken in een glas dat rechtop staat, andere personen houden het glas liever iets schuin naar de flesmond toe. Wie de eerste ‘rechtop’ methode hanteert, schenkt dan niet door, maar pauzeert halverwege om het bruisen in het glas eerst tot rust te laten komen. Schenk het glas ook niet te vol, er kan altijd worden bijgeschonken. Wijn in een te vol glas verwarmt door de omgevingstemperatuur. De bubbels zullen sneller vervliegen. De laatste slokjes zullen warmer zijn en minder bruis bevatten. Zet de fles tussendoor weer koel weg.

Diverse glazen voor mousserende wijnen

Welke glazen zijn het beste te gebruiken?

Een bubbelwijn heeft recht op een eigen glas. Het hoort niet thuis in een wittewijnglas. De vorm van het glas is namelijk van invloed op de bubbels en aroma’s in een mousserende wijn en de vorm van een wittewijnglas is ongeschikt. Er zijn drie modellen wijnglazen voor mousserende wijnen, namelijk:

• tulpvorm
• flute
• coupe

Tulpvorm

Een tulpvorm is eigenlijk een mix tussen een champagnecoupe, een flute en een wittewijnglas. Het bestaat uit een kelk, een steel en een voet. De rand van de kelk loopt aan de bovenkant wat taps toe. Op het breedste punt van de kelk kunnen meer bubbels barsten en hun aroma’s vrijgeven. Het taps toe laten lopen van het glas zorgt ervoor dat de aroma’s en bubbels niet te snel vervliegen.

Flute

Een flute heeft een langwerpige kelk, een lange steel en een voet. De langwerpige vorm van het glas zorgt ervoor dat de bubbels niet snel vervliegen. Een lange steel kan het glas instabiel maken. Deze kelkvorm kan lastig zijn bij het uitschenken omdat in korte tijd (te) veel bruis ontstaat. Er zijn ook flutes met kelken, die wijder uitlopen aan de bovenkant.

Coupe

Een coupe bestaat uit een brede kelk, een steel en een voet. De coupe werd populair tijdens de ‘roaring twenties’. Het drinken van champagne uit een dergelijke glas werd als erg decadent gezien. De kelk van een coupe is wijd en laat de bubbels snel loskomen en de aroma’s. Het gevaar bestaat dat de bubbels te snel vervliegen. Tegenwoordig geniet de flute en tulpvorm de voorkeur.

Welke champagneflesmaten zijn er?

Gangbare maten zijn de 750 ml standaardmaat of een magnum-fles. Een magnum vertegenwoordigt 1,5 liter champagne. Er zijn andere maten in omloop, maar die zijn meestal voor flessen die speciaal gemaakt zijn voor promotiedoeleinden. Grote flessen zijn vernoemd naar personen uit de Bijbel. De maten zijn oplopend:

naam	centiliters en hoeveelheid standaardfles
Picolo	18.75 cl = kwart standaardfles
Chopine	25 cl = een derde standaardfles
Demi	37.5 cl = halve standaardfles
Standaardfles	75 cl = standaardfles
Magnum	150 cl = 1.5 standaardfles
Jereboam	3000 cl = 4 standaardflessen
Rehoboam	4500 cl = 6 standaardflessen
Methusalem	6000 cl = 8 standaardflessen
Salmanazar	9000 cl = 12 standaardflessen
Balthazar	12000 cl = 16 standaardflessen
Nebuchadnezzar	15000 cl = 20 standaardflessen
Melchior	18000 cl = 24 standaardflessen
Souverain	26000 cl = 34 standaardflessen

Welke andere bubbelwijnen zijn er behalve champagne?

Champagne is als merk niet goedkoop. Gelukkig zijn er alternatieven in overvloed van hoge kwaliteit. Er zijn veel kwaliteitswijnen te vinden, die ook buiten de Champagnestreek worden gemaakt volgens dezelfde ‘méthode traditionelle’. Deze methode wordt onder wijnkenners gezien als de beste methode om een mousserende wijn te maken. Deze andere wijnhuizen hebben moeten improviseren om de beschermde term te omzeilen. Zij gebruiken een eigen terminologie om dezelfde methode uit te drukken. Bubbelwijnen die ook gegist zijn zoals champagne (‘méthode traditionelle’) zijn:

• Italiaanse mousserende wijnen met vermelding ‘metodo classico’;
• Spaanse cava and ‘espumoso’ met vermelding ‘método traditional’;
• Duitse en Oostenrijkse kwaliteit sekt;
• Zuid-Afrikaanse ‘cap classique’;
• Portugese en Argentijnse ‘espumante’
• Bubbelwijnen uit de VS, Australië enz met vermelding ‘traditional method’ of ‘méthode Champenoise’

Italiaanse mousserende wijn

Italie heeft vijf mousserende wijntypes:

• Lambrusco (méthode Charmat);
• Prosecco;
• Franciacorta;
• Metodo Classico;
• Asti Spumante

De vermelding ‘metodo classico’ op het etiket van een Italiaanse mousserende wijn is een andere benaming voor ‘méthode champenoise’ of ‘méthode traditionnelle’.

Prosecco

Prosecco verwijst naar een druivensoort of een regio in Italië. Prosecco frizante (minder bruis) en prosecco spumante (meer bruis) zijn Italiaanse mousserende wijnen. Prosecco frizante of ‘vino gentile’ heeft een kortere gistingstijd gehad dan de spumante variant en maakt daardoor minder koolzuurgas aan. Spumante heeft een champagne kurk vanwege de hogere druk in de fles. De betere prosecco’s worden gemaakt volgens de gisting met de tankmethode.

Sekt

Op het etiket van een Duitse en Oostenrijkse sekt die gemaakt is volgens de regels voor kwaliteit sekt staat ‘Flaschengärung’ of ‘Transvasiermethode’.Het betreft ook een tweede gisting op fles. De aanduiding ‘Qualitätswein bestimmter Anbaugebiete’ (QbA) verwijst naar deze methode.

Zuid-Afrikaanse bubbels

Zuid-Afrikaanse mousserende wijn heet vonkelwijn. Vaak wordt de wijn op fles gegist. Zuid Afrikaanse wijn die op fles is gegist, wordt ‘cap classique’ genoemd met als afkorting MCC.

Spaanse cava

Traditionele cava wordt gemaakt met behulp van de volgende drie inheemse druivenrassen:

• macabeo;
• Xarel·lo;
• parrelada

De bubbels ontstaan door de gisting op fles (método traditional). Echte cava heeft een ster met vier bovenop de kurk gestanst. Dit is uiteraard alleen te zien na het verwijderen van de capsule, kooi en ‘plaque’ (metalen schildje).

Portugese espumante

Wijnregio Bairrada heeft volgens zeggen de beste mousserende wijnen van Portugal. Het stelt strenge eisen aan zijn ‘espumante’. Het moet namelijk volgens de ‘méthode traditionelle’ gemaakt worden. Wijnen uit deze regio dragen als keurmerk ‘Vinho Espumante de Qualidade Produzido em Regiao Determinada’, afgekort tot VEQPRD. Andere Portugese bruiswijnen kunnen ook volgens de méthode traditionelle gemaakt zijn, maar ook ‘methode Charmat’ of via inspuiting van koolzuurgas. Let op: ‘espumoso’ is een goedkope Portugese wijn waaraan koolzuurgas is toegevoegd. Verwar het niet met de gelijknamige Spaanse ‘espumoso’.

Schaumwein

Schaumwein is een Duitse sekt die gemaakt wordt van druiven van mindere kwaliteit. Vaak is koolzuur toegevoegd om het mousserend te maken.

bron

Voordat je voedsel in een frituurpan plaatst dien je de olie voor te verwarmen. Een verwarmingselement zorgt ervoor dat het vet of olie op een zeer hoge temperatuur kan komen. Je kunt zowel frituurolie als bijvoorbeeld kokosolie gebruiken om je voedsel mee te frituren. Het is aanbevolen om frituurolie te gebruiken die nog redelijk vers is. Hiermee kun je zoveel mogelijk voorkomen dat er giftige stoffen in je voedsel terechtkomen. Hoe vaak dien je de olie precies te verversen en hoe maak je een frituurpan schoon?

Frituurpan

• Het gebruik van olie- en vetsoorten
• Het opwarmen van de frituurpan
• Hoe maak ik een frituurpan schoon?

Het gebruik van olie- en vetsoorten

Er bestaan allerlei oliesoorten en vetsoorten die je kunt gebruiken om mee te frituren. Je kunt bijvoorbeeld gebruikmaken van zachte of vloeibare margarine uit een fles. Hiernaast kun je plantaardige olie gebruiken zoals olijfolie, zonnebloemolie of kokosolie. Let hierbij op dat vierge (ongeraffineerde) kokosolie een rookpunt heeft van 177 graden. Dit betekent dat op deze temperatuur het vet begint te ontleden en je met deze olie onder die temperatuur dient te frituren. Bij een te hoge temperatuur komen er namelijk schadelijke stoffen vrij.

Het verversen van olie

Het is aanbevolen om voor gebruik de olie van de vorige keer te zuiveren of te verversen. Voedingscentrum geeft aan dat je de olie dient te verversen als het vijf tot zeven maal is gebruikt. Het zuiveren doe je door de olie door een zeef te halen en de overblijfselen weg te gooien. Hiermee verwijder je een deel van de verbrande stukjes die zich in de olie bevinden. Deze verbrande stukjes kunnen giftige stoffen bevatten, zoals PAK’s en acrylamide.

Kokosolie gaat veel langer mee dan andere oliesoorten. Je kunt deze olie namelijk meerdere keren gebruiken omdat kokosolie haast niet met zijn omgeving reageert. Dit komt omdat het 92% uit verzadigde vetzuren bestaat. Verzadigde vetzuren hebben een andere molecuulstructuur waardoor deze minder snel met andere moleculen reageren.

Maximale hoeveelheid olie

Er staat op de frituurpan met twee lijnen (minimum en maximum) aangegeven hoeveel olie je dient te gebruiken. Als je te veel olie gebruikt kan de pan overlopen en is er door de bruisende olie zelfs kans op het ontstaan van brand. Als er ooit sprake is van brand is het aanbevolen om rustig te blijven en het vuur af te dekken met bijvoorbeeld een deksel of lege pan. Er mag absoluut geen water gebruikt worden omdat water de situatie kan verergeren.

Het opwarmen van de frituurpan

Frituurpannen hebben een beschermlaag zodat je olie op een zeer hoge temperatuur kunt krijgen. De olie dien je eerst voor te verwarmen voordat je het voedsel in de olie plaatst. Dit voorkomt dat je voedsel te vettig wordt omdat je het voedsel minder lang hoeft te bakken. Tevens zorgt dit voor een krokant laagje en weet je zeker dat het voedsel goed gaar is. Het opwarmen gebeurt met behulp van een verwarmingselement dat meestal uit twee buizen bestaat. Sommige frituurpannen kunnen een temperatuur van maximaal 190 graden bereiken.

Wanneer de temperatuur te hoog is ingesteld kan het voedsel uitdrogen en er oxidatie plaatsvinden. Oxidatie betekent dat er een chemische reactie met zuurstof plaatsvindt. Als gevolg hiervan kan het vet vies gaan smaken.

Apart frituren

Zorg ervoor dat je niet te veel voedsel tegelijk frituurt. Het zorgt er namelijk voor dat de temperatuur een tijdje daalt waardoor het voedsel uiteindelijk vetter kan worden. Ook als je verschillende voedselsoorten tegelijk frituurt kun je de smaak verliezen. Hiernaast heb je een grotere kans dat de frituurpan overloopt wanneer je te veel voedsel tegelijk in de frituurpan plaatst. Zorg er tevens voor dat het voedsel niet vochtig is en er geen ijs aan zit als je het in de frituurpan plaatst, hierdoor kan de olie namelijk gaan spetteren.

Hoe maak ik een frituurpan schoon?

Voorbereiding

Voordat je de frituurpan schoonmaakt dien je voor de veiligheid de stekker uit het stopcontact te halen. Tevens is het belangrijk dat de olie geheel is afgekoeld. Het is afgeraden om olie in de gootsteen te werpen omdat deze hierdoor verstopt kan raken en je het milieu hiermee vervuilt. Je kunt olie terug in de verpakking stoppen om het vervolgens in de afvalbak te plaatsen. Hiernaast bestaan er allerlei verzamelpunten bij supermarkten, kinderboerderijen, sportclubs en scholen. De olie wordt hier verzameld en kan vervolgens in biobrandstof omgezet worden.

Het verwarmingselement

Elektrische onderdelen en het verwarmingselement mag je niet in de vaatwasser te plaatsen. Hiermee kun je namelijk het apparaat beschadigen en kan er tijdens het gebruik zelfs kortsluiting ontstaan. Wanneer het apparaat is afgekoeld kun je door middel van vochtig keukenpapier het verwarmingselement schoonmaken. In sommige gevallen kun je dit onderdeel van de frituurpan loskoppelen zodat je hier beter bij kunt. Let hierbij goed op dat je het verwarmingselement niet buigt, het is namelijk een fragiel onderdeel.

Het frituurmandje

Het is afgeraden om het frituurmandje in de vaatwasser te plaatsen omdat het hierdoor beschadigd kan raken. Het is verstandiger om het voorzichtig met de hand af te wassen.

De pan

De pan kun je schoonmaken door er water in aan de kook te brengen. Hiervoor gebruik je dezelfde hoeveelheid water als de hoeveelheid olie die je normaal gesproken gebruikt. Het is belangrijk om tijdens het opwarmen hierbij aanwezig te zijn om te voorkomen dat het water volledig verdampt. Stel hierbij het apparaat in op 100 graden.

Overgebleven vetresten

Vetresten die nog op de pan en deksel overgebleven zijn kun je bijvoorbeeld met vochtig keukenpapier verwijderen. Olie die hard is geworden kun je met een spatel of plastic bestek voorzichtig wegschrappen. Probeer krassen te voorkomen zodat de beschermlaag niet beschadigd raakt.

bron

In de stressvolle westerse maatschappij blijft er alsmaar minder tijd over om een gezonde maaltijd te bereiden en rustig van je eten te genieten. Veel mensen zoeken hun toevlucht in fastfood en kant-en-klare maaltijden om vooral niet te veel tijd te verliezen. Slow Food biedt hier een antwoord op door het plezier van het eten te benadrukken en de traditionele gastronomie te herontdekken. De tijd nemen om samen met je tafelgenoten van een maaltijd te genieten is hierbij cruciaal. Typische streekproducten ontdekken, contact leggen met lokale voedselproducenten en respect voor het milieu zijn bij Slow Food van groot belang. Wat zijn de belangrijkste ideeën van de Slow Foodbeweging en welke voedingstips zijn hierbij interessant?

Geschiedenis Slow Food

Tegen fastfood

De Slow Foodbeweging ontwikkelde zich op het einde van de jaren tachtig en kwam op tegen de groeiende populariteit van fastfood. Fastfood – oftewel een snelle, vettige hap – was een onmisbaar deel gaan uitmaken van de eetgewoonten in een alsmaar sneller evoluerende westerse maatschappij. Geleidelijk aan werd de consumptie van fastfood en kant-en-klare maaltijden echter in verband gebracht met overgewicht, eetstoornissen en andere gezondheidsproblemen. Denk hierbij aan hoge bloeddruk, diabetes en een slechte lichamelijke conditie. Diëtisten, wetenschappers, gezondheidsgoeroe’s en artsen gingen dan ook meer en meer wijzen op de gezondheidsrisico’s van snel en vet eten.

Trager eten

Deze kritische houding leidde tot verschillende organisaties en groepen die zich gingen concentreren op het belang van natuurlijke voedingsmiddelen en een gezonder eetpatroon, waarbij de nadruk ligt op trager eten. Deze ideeën vormen het achterliggende principe van de internationale beweging Slow Food, dat letterlijk “trage voeding” betekent. Het was Carlo Petrini die in 1989 de Slow Foodbeweging oprichtte. De Slow Foodbeweging moest een reactie zijn op de industriële productie van voedsel en de cultuur van fastfood en kant-en-klare maaltijden. In 1989 ondertekenden 15 landen het “Slow Food Manifest” en wereldwijd telt de Slow Foodbeweging anno 2019 zo’n 100.000 leden.

Organisatie Slow Foodbeweging

“Convivia”

De Slow Foodleden zijn gegroepeerd in lokale community’s of verenigingen die ook wel “convivia” genoemd worden. Deze verenigingen organiseren allerlei activiteiten op plaatselijk niveau om de principes van de Slow Foodbeweging in de praktijk te brengen. Dat kan gaan om educatieve programma’s over voeding, het proeven van streekproducten of bezoekjes aan producenten van lekkers uit de streek. Het bijzondere aan de Slow Foodbeweging is dat het niet alleen de oudere generaties aanspreekt, maar ook de jongeren die met fastfood zijn grootgebracht.

Slow Food Nederland en België

Ook in Nederland en België is de Slow Foodbeweging actief. Anno 2019 zijn er in Nederland 19 lokale Slow Foodverenigingen en is er een Slow Food Youth Network, dat in contact staat met plaatselijke voedselproducenten, ondernemers en koks. Tezamen organiseren ze interessante evenementen zoals proeverijen, meetings, diners en workshops. In België zijn er 10 Slow Foodconvivia, en dit onder meer in Brussel, Leuven en Luik.

De slak als symbool van Slow Food /

Bron: Leonard G., Wikimedia Commons (Publiek domein)

Ideeën Slow Food

Traagheid

Het principe van de Slow Foodbeweging is om een antwoord te bieden op de snelle eetcultuur en de massaconsumptie van industriële voedingsproducten. Het gaat erom dat je de tijd neemt om rustig te eten, om na te denken wat er precies op je bord ligt, waar het vandaan komt en wat de waarde van je maaltijd is voor je gezondheid. Niet voor niets is het symbool van de Slow Foodbeweging een slak, het ultieme symbool van traagheid.

Eetplezier

Het komt erop aan de tijd te nemen om je maaltijd te nuttigen en ervan te genieten. Om die manier kan je de smaak van eenvoudige voeding weer appreciëren. Het principe van Slow Food wordt niet alleen bekeken vanuit het perspectief van gezondheid, maar ook vanuit het perspectief van het genot van het eten.

Streekproducten

Bovendien wordt de aandacht gelegd op de traditionele troeven van de streek, zoals typische dranken en streekproducten. Slow Food heeft de doelstelling om de kleine producent naar waarde te schatten en ervoor te zorgen dat hij een eerlijke prijs krijgt. Dit wil de Slow Foodbeweging onder meer bewerkstelligen door het contact tussen producent en consument te bevorderen.

Authentiek

Als de consument weet welke moeilijkheden de producent ondervindt om zijn producten met de beste kwaliteit aan de man te brengen, dan groeit het respect voor zijn werk. Dat kan de gastronomie van de streek alleen maar ten goede komen. Daarbij wordt ook het plezier van het proeven op zich niet over het hoofd gezien. Verder wordt ook onze verantwoordelijkheid tegenover moeder natuur in acht genomen. Zo staat Slow Food ook voor voedsel dat een authentieke smaak heeft en op je bord is terecht gekomen zonder schade toe te brengen aan het milieu.

Slow Food voedingstips

Recepten

Lijken de ideeën van de Slow Foodbeweging je interessant, dan kan je daar in je dagelijks eetpatroon rekening mee houden. Een van de eerste tips is om je klassieke eetgewoonten te laten varen en vooral nieuwe recepten uit te proberen. Als je gewoon bent om steeds zout en peper te gebruiken, gooi het dan eens over een andere boeg. Laat zout en peper weg en kies bijvoorbeeld voor visolie en/of specerijen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan oregano, chilipepers of kurkuma. Sommige specerijen en kruiden zijn zo lekker en pittig dat je peper en zout niet echt mist. Dat kan interessante nieuwe smaakcombinaties opleveren. Op die manier ontwikkel je nieuwe voorkeuren wat smaak betreft en kan je andere combinaties van voedingsmiddelen ontdekken.

Natuurlijk

Zout en suiker weglaten in je gerechten kan daarnaast ook interessant zijn om de natuurlijke smaak van voeding te (her-)ontdekken. Soms is die natuurlijke smaak veel lekkerder als je het product zonder toegevoegde middelen eet. Hou hierbij wel rekening dat je groenten en fruit van het seizoen eet, zodat je zout of suiker zeker niet mist. Misschien smaken aardappelen zonder zout wel beter dan met zout, of leveren aardbeien zonder suiker heerlijke smaaksensaties op.

Ontdekken

Sommige mensen denken dat ze de voedingsproducten uit eigen streek wel zo ongeveer kennen, en dat ze nieuwe recepten ver moeten gaan zoeken. Toch zijn er in je eigen streek mogelijk nog typische lokale producten die de moeite waard zijn en waarvan je misschien nog nooit hebt gehoord. Zo kan je bijvoorbeeld nog heel wat typische kazen of vleesproducten ontdekken op allerlei markten of proeverijen in je buurt waar je traditionele producten kan proeven en kopen.

Tip: slow cooker

Een belangrijk begrip bij Slow Food is het begrip “tijd”. Zoals de naam al zegt staat Slow Food voor langzaam eten en rustig genieten. Maar Slow Food staat ook voor traag koken en de tijd nemen om een maaltijd te bereiden. Hoe meer tijd je neemt om te koken, hoe meer liefde en passie je in je maaltijd kan brengen, en hoe meer je ervan kan genieten. Een nuttige tip hierbij is om te koken met een zogenaamde “slow cooker” of “crockpot”. Een slow cooker is een soort van ketel waarin je je eten rustig kan laten garen en stoven. Het voordeel van een slow cooker is dat je de ingrediënten op een lage temperatuur kan laten koken, waardoor er een evenwicht tussen de smaken van de verschillende voedingsmiddelen ontstaat. Ook vlees dat je in de slow cooker bereidt smaakt heerlijk mals en kan niet aanbranden zoals in een klassieke pan.

Lees verder

• Voedingstips: Gezonde voeding en eetgewoonten (special)

bron

De appelboom groeit voornamelijk in het noordelijk halfrond. Er bestaan duizenden soorten appelrassen. De verschillende appelsoorten hebben ieder hun eigen uiterlijk en smaak en kunnen gebruikt worden voor het bereiden van diverse gerechten. De zaden van deze vrucht zijn giftig en dienen verwijderd te worden. Wat zijn de benamingen van de diverse appels? Hoe zien de verschillende appels eruit en wat voor smaak hebben zij? Waar komen ze oorspronkelijk vandaan en hoe zijn ze duidelijk te herkennen?

Welke appelsoorten bestaan er onder andere?

• De appel
• Verschillende gerechten
• Waar dien ik tijdens de aanschaf op te letten?
• Zoete appels
• Zoetzure appels
• Zure appels

De appel

De appel is een vrucht van de ‘Malus domestica’. Dit is een boom die tot de ‘Rosaceae’, oftewel de ‘Rozenfamilie’ behoort. De appelboom bloeit gemiddeld van half april tot eind mei en groeit grotendeels in het noordelijk halfrond in gematigde streken. Zo’n 10.000 jaar geleden werden er al appels voor consumptie verzameld. De appels werden zo’n 2.000 jaar geleden onder andere via de zogenaamde zijderoute verhandeld. Tegenwoordig bestaan er in totaal zo’n 7.000 verschillende appelrassen.

Onderdelen van de appel

Het klokhuis bevat de zaden van de vrucht. Tevens bevindt hier zich de vaatbundel die met de steel verbonden is. De buitenkant van de vrucht wordt het ‘excocarp’ genoemd, terwijl het gebied tussen het exocarp en klokhuis ‘endocarp’ genoemd wordt. Het exocarp en endocarp van deze vrucht zijn niet van elkaar te onderscheiden en vormen samen met de bloembodem het vruchtvlees van de vrucht.

Verschillende gerechten

De appel is een vrucht die veelal rauw gegeten wordt. De vrucht kan tevens worden gebruikt voor het bereiden van diverse gerechten. Hij wordt bijvoorbeeld gebruikt als ingrediënt voor onder andere appeltaart, appelmoes en appelstroop. Hiernaast kan er hiermee appelsap gemaakt worden. Soms worden er appels gebruikt als ingrediënt voor het bereiden van pannenkoeken.

Giftige zaden

De zaden van appels dien je te verwijderen. Deze zijn namelijk giftig en kunnen er in grote hoeveelheden voor zorgen dat je ziek wordt. Een overdosis van deze zaden kan zelfs levensbedreigend zijn. Dit komt door de stof ‘amygdaline’. Deze stof bevat namelijk cyanide, wat een paar uur na het nuttigen vrijkomt.

Waar dien ik tijdens de aanschaf op te letten?

Bij het aanschaffen van appels is het belangrijk om op meerdere zaken te letten. Het is aanbevolen om exemplaren te kiezen die geen bruine vlekken bevatten. Hiernaast is het belangrijk dat de appel geen deuken bevat. De hardheid van de appel geeft een indicatie hoe rijp de vrucht is. Let hierbij op het feit dat de diverse appelsoorten van hardheid verschillen.

Ethyleenproductie

Appels die op een fruitschaal liggen kunnen sneller overrijp worden vanwege de ethyleenproductie. Ethyleen is een gas dat ervoor zorgt dat nabije vruchten sneller rijpen. Dit gas zorgt namelijk ervoor dat de productie van enzymen wordt verhoogd. Appels die buiten de koeklast bewaard worden (en niet op een fruitschaal bij elkaar) zijn over het algemeen twee weken houdbaar. Het is belangrijk om deze vruchten op een koele en donkere plaats te bewaren. Hieronder zijn enkele specifieke eigenschappen van verschillende appelsoorten te vinden.

Zoete appels

Braeburn

De Braeburn is geeloranje van kleur en is groot van formaat. Hiernaast bevat hij roodbruine tinten. De appel komt oorspronkelijk uit Nieuw-Zeeland en is vermoedelijk een kruising tussen de Granny Smith en Lady Hamilton appel. De Braeburn is een grondige en licht-zoete appel.

Cox

Deze appel staat ook wel bekend als ‘Cox’s Orange Pippin’. Hij heeft oranje-achtige tinten en komt oorspronkelijk uit Engeland. Deze appel is stevig maar tegelijk ook sappig. Dit geeft een unieke combinatie. Tevens is hij een kleine en brede appel.

Fuji

De Fuji-appel kan geel of geelgroen van kleur zijn. Hiernaast hebben deze appels roze tot donkerrode tinten. Deze soort komt oorspronkelijk uit Japan. Hij wordt echter vanuit Frankrijk geïmporteerd. De Fuji is een frisse en sappige appel. Omdat hij zo fris smaakt wordt hij vaak gebruikt voor de bereiding van onder andere salades en appeltaarten.

Royal Gala

Deze appelsoort heeft een gele tot roodachtige kleur. Hij wordt grotendeels in Amerika verkocht. Deze appel wordt niet alleen als handappel gebruikt, maar ook als ingrediënt voor salades en desserts. Royal Gala is een sappige appel.

Zoetzure appels

Elstar

Deze sappige appel heeft een gele/groene kleur. Hiernaast heeft de Elstar een sterke rode tint. De Elstar komt oorspronkelijk uit Nederland (Elst, Gelderland). Tegenwoordig is de Elstar overal in Europa te verkrijgen.

Golden Delicious

De naam van deze soort is afgeleid van zijn uiterlijk. Hij heeft namelijk een gouden/gele kleur. De exemplaren die uit Nederland komen zijn in oktober tot en met juli verkrijgbaar. Buiten deze periode worden ze geïmporteerd vanuit het buitenland. Hoe rijper deze appel is, hoe zoeter deze smaakt.

Jonagold

De Jonagold heeft een geel- tot groen-achtige kleur. Hiernaast bevat hij een rode tint. Jonagold is een appel die oorspronkelijk uit de Verenigde Staten vandaan komt. Deze appelsoort is zeer populair in zowel België als in Nederland. De smaak van Jonagold is vergelijkbaar met die van de Elstar.

Kanzi

Kanzi-appels hebben een rode kleur. Deze soort wordt in meerdere landen binnen Europa geteeld en blijft lang houdbaar. De Kanzi is een kruising tussen de Gala en de Breaburn. Kanzi appels zijn sappig en tegelijk knapperig.

Zure appels

Goudrenet

Deze soort heeft zowel een gele als een rode kleur. Hij heeft een schil die droog en ruw is. Het is voor onderzoekers onduidelijk of de appel afkomstig is van Reinette van Montfoort of dat hij als eerst in 1853 door P. A. Ottolander is gekweekt.

Granny Smith

De Granny Smith is altijd groen van kleur en wordt steeds geler. Granny Smith is een stevige appel die vernoemd is naar de eerste kweker van deze appelsoort. De appel kan zowel gebakken als gefrituurd worden. Granny Smith is afkomstig uit Australië.

Junami

De Junami-appel ziet er rood uit en komt oorspronkelijk uit Zwitserland. Deze appel is krokant en heeft een frisse smaak. De Junami is een kruising tussen de Elstar en de minder bekende soorten Idared en Maigold.

Pink Lady

De Pink Lady heeft een lichtgroene kleur. Hiernaast heeft hij rozig tinten. Pink Lady komt net als Granny Smith oorspronkelijk uit Australië. Ze zijn bijna het gehele jaar beschikbaar in onder andere Frankrijk, Zuid-Afrika en Chili. In Nederland zijn ze het gehele jaar beschikbaar. De Pink Lady is een sappige appel.

bron

De Italianen hebben als eetgewoonten om tijdens hun maaltijden vooral olijven, mozzarella, look, olijfolie,… te eten. Deze typische ingrediënten worden verdeeld onder het ontbijt, de lunch en de avondmaaltijd. Het is in de lunch dat de meeste ingrediënten worden gebruikt, Italianen nemen namelijk uitgebreid de tijd om te lunchen. Deze typische Italiaanse ingrediënten worden gebruikt in verschillende Italiaanse steden. Echter elke stad heeft nog zijn eigen gerechten en producten. Zo staat Venetië bekend om zijn risotto, Sicilië voor tonijn,

Ontbijt

Het ontbijt wordt in het Italiaans colazione genoemd. Het bestaat uit een caffè latte (koffie met melk), brood, boter en jam. Dit brood kan ook vervangen worden door een beschuit of cantuci. Cantuci zijn Italiaanse amandelkoekjes. Ook is het mogelijk dat er een cornetto (croissant) of brioche gegeten wordt. Een brioche is een soort cakeje dat gevuld is met banketbakkersroom, chocola, nutella of jam. Een ander minder genomen optie is muesli, macedonia (fruitsalade) of yoghurt.

Wat opvalt bij het Italiaanse ontbijt is dat het weinig zout bevat. Italianen houden van een zoet ontbijt met veel koolhydraten. Echter sommige Italianen geven de voorkeur aan een zout ontbijt en nuttigen focaccia. Focaccia is Italiaans brood met een dikke deegbodem.

Lunch

In Italië wordt de lunch meestal in een bar of cafetaria gegeten. De meeste werkgevers geven een lunchpauze van 13:00 tot 15:00. Ter compensatie werken ze door tot 19:00 of 20:00. Je merkt dus dat de lunch een belangrijk moment van de dag is in Italië.

Wanneer de Italianen in een cafetaria of thuis eten dan is de lunch vrij uitgebreid. Als eerste eten ze een soep of wat pasta, gevolgd door arrosto (sneetjes vlees) of kalfvlees met groenten (wortelen, broccoli, …). De lunch eindigt met een vers stuk fruit of een klein gebak met caffè.

Sommige Italianen houden het echter bij één maaltijd. Ze drinken dan een caffè en eten een tramezzino. Een tramezzino is een Italiaanse sandwich bestaande uit twee stukken wit brood waarvan de korst verwijderd is. Meestal wordt er tonijn, olijfolie of parmaham tussen gedaan. Maar ook andere dingen zoals groenten (salade, tomaat, …) zijn mogelijk.

Merenda

Veel Italianen eten tussen de lunch en de avondmaaltijd een snack. Deze snack heet merenda. De snacks kunnen variëren van yoghurt, noten, beskuiten, koeken, brioches, … .

Diner

De meeste Italianen houden het diner beperkt tot één maaltijd. Dit kan een pasta, pizza, risotto (rijst gemengd met groenten en vis), Sommige maken het gerecht iets zwaarder en voegen er ook vlees, vis of kip aan toe. De avondmaaltijd wordt meestal afgesloten met een stuk fruit.

Feestelijke gelegenheden

Een avondmaaltijd kan echter ook uitgebreider. Wanneer Italianen een feest geven hanteren ze meestal de volgende volgorde. Allereerst volgt het apertivo, dan het antipasto, primo, secondo, contorno, dolce, caffe en tot slot het digestivo. Het is mogelijk dat enkele fasen zoals bijvoorbeeld digestivo ontbreken. Dit hangt af van feest tot feest.

Aperitivo

Het feest start met de aperitivo. De meeste Italianen drinken hier een alcoholische of niet-alcoholische drankje zoals bijvoorbeeld prosecco, vermouth, spritz,… Soms worden er ook kleine porties eten geserveerd. Dit zijn dan eerder kleinigheden zoals chips, nootjes, kaas, olijven,

Antipasto

Na het aperitivo volgt de antipasto. De antipasto is iets lichter als de primo. Het kan zowel koud als warm geserveerd worden. Voorbeelden zijn mortadella (worst), prosciutto (ham), bresaola (rundvlees), kazen (mozzarella, ..) , panino, bruschetta, tramezzino, groenten, vis,

Primo

De eerste gang die wordt geserveerd is de primo. In deze fase wordt er meestal geen vlees geserveerd dit is pas in de tweede gang (secondo). Voorbeelden van mogelijke gerechten zijn risotto, pasta, soep, gnocchi, lasagne, … .

Secondo

De tweede gang is de secondo. Dit is het hoofdgerecht. In tegenstelling tot in de primo, is hier vlees, vis of kip wel heel belangrijk. Ondanks dat dit het hoofdgerecht is, wordt het meestal in een kleine portie geserveerd.

Contorno

De derde gang bestaat uit groenten zoals broccoli, wortelen, salade, … . Deze wordt samen met de secondo geserveerd.

Dolce

De dolce is het dessert in Italië. Veel gebruikte desserten zijn panna cotta, cake, gelato (ijs) , sorbetto (sorbet), …

Caffe

Na de dolce wordt er afgesloten met een koffie. Italianen geven de voorkeur aan espresso.

Digestivo

Het feest eindigt met de digestivo. De digestivo is een klein glaasje liquer of alcohol zoals grappa, amaro , limoncello, … . Dit bevordert de spijsvertering.

Ingrediënten Italiaanse gerechten

In de meeste Italiaanse gerechten vinden we voornamelijk de volgende producten terug.

• Olijfolie: Voor elke twee theelepels, daalt het risico op hart- en vaatziekten met tien procent.Dat blijkt uit onderzoek gepubliceerd in het American Journal of Clinical Nutrion (2004). In olijfolie zitten veel polyfenolen. Deze polyfenolen kunnen ontstekingen in het lichaam tegengaan. Hierdoor zakt de kans op bloedpropjes. Verder bevat olijfolie erg veel vitamine E.
• Tomaten: Een voorbeeldgerecht is pacheri met tomatensaus en mozzarella
• Pasta: spaghetti, tagliatelle
• Look: kan gebruikt worden bij bruschetta (gegrild brood)
• Champignons: kan gebruikt worden in de tomatensaus bij pasta

Typische gerechten/producten in steden

Naast de hierboven genoemde algemene typische ingrediënten, staan sommige steden bekend om hun typische producten en gerechten.

• Venetië: risotto, sopressa vicentina , asiago (kaas) en witloof.
• Toscane: ribolita (soep), pici (pasta), ham, panforte (koke met honing, fruit en noten), ricciarelli (biscuits met honing) en cavallucci (amandelkoekjes met fruit en honing)
• Sicilië: Tonijn, zeebaars, zwaardvis, arancini (rijstballetjes), alla norma (gerecht met pasta) en cannoli (dessert)
• Sardinië: carasau (brood), casa marzu (kaas), kreeft en scampi’s
• Lombardije: risotto alla milanese, cassoeula (kool en varkensvlees), ossobuco, rabiola (kaas) en gorgonzola (kaas)
• Lazio: alla carbonara (pasta), all’ amatriciana (pasta), arrabiata (pasta), pecorino romano (kaas) en frascati (witte wijn)

Lees verder

• De kenmerken van de Chinese eetcultuur

bron

Chlorofyl, ofwel bladgroen is de groene kleurstof die legio planten en bloemen bezitten. Chlorofyl valt relatief eenvoudig te extraheren uit groente of kruiden en kan zo eenvoudig gebruikt worden in elke keuken. Dit wordt dan ook veelvuldig toegepast in de luxere restaurants en sterrenzaken, maar ook in de voedingsmiddelenindustrie.

Lekker gerecht maar onaantrekkelijke kleur

Je herkent het vast wel… Je hebt heerlijk gekookt voor een selectief gezelschap, echter laten de opmaak en de kleuren van het gerecht toch wat te wensen over. Soms kan dit jammer zijn want het oog wil ook wat. Het serveren van smaakvolle gerechten, welke de correcte temperatuur bezitten én mooi opgemaakt zijn is niet altijd even makkelijk. Één van de vele manieren om hier aan bij te dragen kan het gebruik van chlorofyl zijn.

Hoe werkt het?

Het werkt zeer simpel en valt door iedereen uit te voeren. Tevens heb je geen dure of complexe apparaten of iets dergelijks nodig.

Ingrediënten

• 400 gram verse spinazie*
• 1,2 liter water

*Met deze hoeveelheid verkrijg je voldoende chlorofyl voor alle toepassingen tot 8 à 10 personen. Een kleiner receptuur wordt afgeraden. Je hebt een minimale massa nodig om goed te kunnen malen.

Benodigdheden

• Blender, cutter of staafmixer
• kookpan, minstens 1,5 liter inhoud
• Passeerdoek of theedoek
• Andere pan, bak of schaal
• Zeefje of vergiet

LET OP:

Zet alles klaar en lees het receptuur aandachtig door. Geadviseerd wordt om niet weg te lopen bij het verhittingsgedeelte. Als het gaat koken ben je namelijk te laat en verandert je kleur ongewenst. Hou je concentratie erbij.

Bladgroen extraheren

1. Was de spinazie indien nodig.
2. Maal de spinazie zeer fijn terwijl je langzaam het water toevoegt.
3. Zorg dat het zo fijn mogelijk wordt gemalen. Het gaat erom dat je de structuur van het product, spinazie in dit geval, helemaal vermorzelt zodat het bladgroen beter vrij kan komen.
4. Hang het zeefje of vergiet boven de kookpan.
5. Maak de passeerdoek of de theedoek goed nat en wring uit.
6. Leg deze in het zeefje en giet hierdoor het groene spinaziewater.
7. Geef dit 10 minuten de kans door de doek te sijpelen.
8. Pak de hoeken van de doek, vorm een knapzak en knijp en draai verder uit zodat je er meer vocht door heen perst.
9. Het pulp gooi je weg en de kookpan met vocht zet je op laag vuur op.
10. Ondertussen spoel je de doek snel uit en zet je dezelfde set-up weer klaar, maar nu met de tweede pan of bak.
11. Verwarm het vocht langzaam totdat je duidelijk ziet dat de bladgroenkorrels zich letterlijk gaan scheiden van het water. Aanschouw dit simpele doch scheikundige, bijzondere moment! De scheiding van de twee componenten gebeurt vanaf ±65 graden en is bij ±80 graden klaar.
12. Laat het niet warmer worden dan nodig! Dit komt je kleur absoluut niet ten goede.
13. Wanneer je duidelijk ziet dat de korrels en het troebele water gescheiden zijn gooi je het mengsel wederom door de doek. Je kan dit duidelijk herkennen als je met een lepel door de pan roert en het water en groene korrels ziet schiften.
14. Laat ook nu even 10 minuten staan, knijp daarna de doek verder uit zoals hierboven.
15. Nu bewaar je echter de ‘pulp’ en gooi je het water weg. Wat er in de doek ligt is namelijk je chlorofyl. Schraap dit van de doek en bewaar koel.
16. Vers is het 3 dagen houdbaar. Je kan chlorofyl ook perfect invriezen

Toepassingen van chlorofyl

Chlorofyl kan je op veel manieren toepassen in de keuken. Je kan groene gerechten bijkleuren of je kan componenten mooi groen maken. Afhankelijk van wat je maakt kan je chlorofyl tijdens of na de bereiding toevoegen. Als je zelf pasta maakt, dan voeg je het toe terwijl je het deeg bereidt. Maar wanneer je een groene soep kookt welke zijn kleur deels verloren is, kan het slimmer zijn het chlorofyl net voor het opdienen pas toe te voegen. Chlorofyl mag gewoon mee verwarmt of gekookt worden. Echter is hierbij de regel “hoe korter, hoe beter” wel van toepassing. Verwarm je gerecht of component daarom niet langer dan noodzakelijk. Afhankelijk van het doel is het aan te raden goed te kijken naar welk moment je het chlorofyl gaat toevoegen.

De hoeveelheid chlorofyl die je gebruikt is sterk afhankelijk van de toepassing en hoe je dat gerecht of component reeds bereid hebt. Stel je maakt een courgettesoep dan kan je de courgette nét beetgaar koken en dan cutteren of je kan deze helemaal kapot koken en dan cutteren. Logischerwijs zal de eerste werkwijze meer kleur behouden en heb je minder chlorofyl nodig om de natuurlijke kleur te compenseren. Om je toch een goed beeld te geven van de hoeveelheden gaat het over een halve tot hele eetlepel per liter of kilo product. Begin altijd voorzichtig: wat erin zit kan er niet meer uit! Bij te veel toevoegen wordt de kleur donkerder groen, dit kan mooi zijn maar dit kan ook het stadium van ‘vers en fris groen’ teniet doen. Geadviseerd wordt om niet te veel te gebruiken en te gaan voor een aantrekkelijke, natuurlijke tint.

Enkele voorbeelden om chlorofyl toe te passen zijn de reeds genoemde courgettesoep, maar ook erwtensoep of andere groene (room)soepen. Denk echter ook aan koolhydraten zoals eigen gemaakte pasta, brood, pandancake, taarten of meer. Of wat dacht je van matcha(groene thee)-ijs? Pistache-ijs? Of een smaakvolle doch simpele kruidenmayonaise. Van simpele homecooking tot sterrenmaaltijden: er zijn duizenden toepassingen te verzinnen waarin je deze natuurlijke kleurstof kan gebruiken.

Je kan chlorofyl ook puur gebruiken om een streep of stipjes op het bord te zetten voor een verfijnde opmaak.

Veelgestelde vragen

Waar kan je zoal chlorofyl van extraheren

Bijna alles wat eetbaar is en groen. De vuistregel is echter om groene bladgroente of kruiden te gebruiken. Deze bezitten veel bladgroen (donkergroen) en zijn makkelijk te malen.

Chlorofyl kan blijkbaar van legio producten gemaakt worden, waarom pak je spinazie?
Spinazie is makkelijk te verkrijgen in grotere hoeveelheid, goedkoop en is een bladgroente.

Wat voor tint groen mag ik verwachten?
Je kan een product van lichtgroen, donkergroen tot zelfs fel fris groen kleuren met chlorofyl. Wat grotendeels de kleur gaat bepalen is wat de kleur van je product is. Net als met verf mengen bepaalt dat namelijk mede de uitkomst.

Courgettesoep: originele kleur na bereiding

Courgettesoep: bijgekleurd met chlorofyl

Wat zijn andere voorbeelden om chlorofyl van te maken?
Boerenkool, andijvie, kropsla, groene eikenbladsla, waterkers, rucola, bieslook, peterselie, basilicum, munt, dragon, postelijn etc.

Proef je het als je een product bijkleurt met chlorofyl?
Zelden tot nooit. Je gebruikt zulke kleine hoeveelheden dat dit verwaarloosbaar is. Mede hierdoor wordt het op grote schaal in de hogere segmenten van de horeca, maar ook in de voedingsmiddelenindustrie gebruikt.

Proef je waarvan het chlorofyl gemaakt is?
Als je het puur proeft, dan kan je soms het originele product proeven. Chlorofyl is niet smaakloos. Maar zodra het ergens in verwerkt is om de kleur te boosten dan valt er absoluut niet meer terug te proeven waarvan je het gemaakt hebt. Om die reden wordt bijna altijd spinazie gebruikt.

bron

De mug cake – letterlijke betekenis “mok cake” – is een cake die in een mok wordt gebakken. De mug cake is om verschillende redenen populair. Het is een mini-cake met weinig ingrediënten, die je zonder speciaal bakgerei en zonder enige bakervaring in een mum van tijd kunt bereiden. Je kunt een mug cake eten als ontbijt, tussendoortje of als dessert. Er bestaan verschillende varianten van de mug cake; dus voor ieder wat wils. En wist je dat je in de magnetron ook een supersnelle mug lunch kunt maken?

Inhoudsopgave

• Wat is een mug cake
• De mug cake is om verschillende redenen zo populair
• Enkele weetjes
• Gelegenheden en recepten
• Recepten voor mug cakes
• Chocolade mug cake
• Wat heb je nodig
• Hoe maak je het
• Gezonde ontbijt mug cake
• Wat heb je nodig
• Hoe maak je het
• Chocolade pindakaas mug cake (met amandelmeel)
• Wat heb je nodig
• Hoe maak je het
• Geen mug cake, maar een mug lunch
• Wat heb je nodig voor een mug spinazie-omelet
• Voorbereidingen
• Hoe maak je het

Wat is een mug cake

Een mug cake is in feite een cupcake (een klein eenpersoons gebakje dat gebakken is in een klein papieren of aluminium vormpje) die in een paar minuten in de magnetron wordt gebakken. Een cupcake is in principe kleiner dan een mug cake, en wordt meestal na het bakken versierd. De ingrediënten van een cup cake zijn hoofdzakelijk boter, suiker, bloem en eieren en soms ook water of melk. Een mug cake heeft ongeveer dezelfde ingrediënten, alleen wordt er ook wel olie in plaats van boter gebruikt.

De mug cake is om verschillende redenen zo populair

De populariteit van de mug cake (wordt in Nederland ook wel als mugcake geschreven) kan verklaard worden uit het feit dat het ook lukt als je nog nooit iets hebt gebakken. Verder heb je slechts een paar ingrediënten nodig. In vergelijking met een gewone cake is de baktijd in de magnetron zeer kort; meestal maximaal vier (4!) minuten. Als je plotseling trek krijgt in iets lekkers, biedt een mug cake uitkomst omdat je meestal wel wat bloem, olie en eieren in huis hebt. Een mug cake is ook een uitkomst als je onverwacht bezoek krijgt, en je geen koek of chips in huis hebt. Je kunt je visite dan toch binnen een paar minuten wat lekkers aanbieden.

Omdat de mug cake zo “fotogeniek” is, worden er veel foto’s van mug cakes op social media geplaatst. Het is ook wel een grappig gezicht; een mok waar een cake uit oprijst. Ten slotte is de mug cake natuurlijk ook gewoon lekker; hij smaakt vrijwel hetzelfde als een gewone cake of cup cake.

Enkele weetjes

Mug cakes worden meestal in een (koffie)mok gemaakt, maar je hoeft niet per se een mok te gebruiken. Alle servies dat magnetronbestendig is, is geschikt om een mug cake in te maken. Als je geen stevige mug cake wilt, kun je het beste maar één ei gebruiken. In sommige recepten worden overigens helemaal geen eieren gebruikt.

Gelegenheden en recepten

Er zijn verschillende gelegenheden waarbij je van een mug cake kunt genieten. Een mug cake kan behalve als dessert ook als ontbijt worden gegeten. En er zijn recepten voor mug cakes voor veganisten en voor mensen die glutenvrij moeten eten, allergisch zijn voor eieren of melk etc. Op internet zijn er tal van recepten te vinden.

Recepten voor mug cakes

Voor onderstaande recepten geldt het volgende:

• De aangegeven baktijd geldt voor het bakken in een magnetron van circa 900 watt. Als jouw magnetron een ander wattage heeft, moet je een beetje spelen met baktijd.
• Je mok is beslagkom en bakvorm tegelijk, en je mok moet wel magnetronbestendig zijn. (Je mag uiteraard wel een beslagkom gebruiken als je dit prettig vindt.)
• De cake moet een minuutje afkoelen.
• Je kunt je mug cake direct uit je mok eten, of deze eerst omkeren op een bordje.

Chocolade mug cake

Wat heb je nodig

• 4 eetlepels zelfrijzend bakmeel
• 2 eetlepels suiker
• 2 eetlepels cacaopoeder
• 1 ei
• 3 eetlepels olie
• 1 eetlepel chocolade vlokken

Hoe maak je het

1. Doe meel, suiker, cacao en vlokken in de mok, en roer goed door.
2. Breek het ei, en voeg dit aan het mengsel toe.
3. Roer de melk en olie erdoor totdat je een glad mengsel krijgt.
4. Verwarm het beslag 4 minuten in de magnetron

Gezonde ontbijt mug cake

Dit is een recept voor een snel, gezond ontbijt.

Wat heb je nodig

• 3 eetlepels havermout
• 1 kleine rijpe banaan
• 1 ei
• 1 theelepel agavesiroop (of een andere zoetstof)
• (Eventueel: handje bosbessen, kaneel, cacao of rozijnen)

Hoe maak je het

1. Prak de banaan fijn, en doe deze in de mok.
2. Roer het ei, de havermout erbij en roer het geheel glad.
3. Roer de agavesiroop en eventuele andere smaakmakers erdoorheen.
4. Verwarm het beslag 2 minuten in de magnetron.

Chocolade pindakaas mug cake (met amandelmeel)

Wat heb je nodig

• 3 eetlepels amandelmeel
• 2 eieren
• 1 eetlepel pindakaas
• 1 theelepel natuurlijke zoetstof
• 1 theelepel vanille essence

Hoe maak je het

1. Doe alle ingrediënten in een kleine kom, en roer het beslag glad.
2. Doe het beslag in een mok.
3. Bak de mug cake 2 minuten in de magnetron.

Geen mug cake, maar een mug lunch

Als je de smaak van het cakebakken in een mok te pakken hebt, heb je misschien wel zin ook eens warme hartige gerechten in een mok te bereiden. Dat kan bijvoorbeeld handig zijn voor een snelle warme lunch, thuis of op het werk.

Wat heb je nodig voor een mug spinazie-omelet

(Experimenteer een beetje experimenteren met de hoeveelheden)

• Verse spinazie of diepvriesspinazie
• 1 ei
• Geraspte kaas
• Melk
• Zout en peper

Voorbereidingen

Voor dit recept mag de spinazie niet te nat zijn, omdat het resultaat anders te waterig is.

• Als je diepvriesspinazie gebruikt, is het aan te raden om deze eerst te ontdooien: ofwel in de magnetron, ofwel door de spinazie onder stromend warm water te spoelen. Na het ontdooien verwijder je het extra water door de spinazie met een lepel door een zeef te drukken.
• Als je verse (baby)spinazie gebruikt, doe je deze gelijk in de mok met een paar eetlepels water. Bedek de mok met een keukenpapier en verwarm het geheel een minuut. Laat het water uit de mok weglopen, en plet de spinazie met een lepel om nog meer water te verwijderen.

Hoe maak je het

1. Doe de spinazie nadat je deze hebt voorbereid (zie boven) in een mok.
2. Voeg een ei, geraspte (cheddar)kaas, melk, zout en peper toe.
3. Klop het geheel goed met een vork.
4. Bedek je mok met een keukenpapier, en verwarm 3 minuten (of langer indien nodig).

Als je op je werk een magnetron hebt, kun je alle ingrediënten in een afsluitbaar bakje mee naar je werk nemen en je mug spinazie quiche op je werk bakken.

bron

Relatief veel mensen hebben geen tijd, zin of mogelijkheid om dagelijks een gezonde verse maaltijd op tafel te zetten voor zichzelf of hun gezin. Dit kan door tal van redenen komen, zoals weinig tijd door een drukke baan, kinderen, ziekte, beperking, ouderdom of andere omstandigheden. Gezond en gevarieerd eten is belangrijk. Anno 2019 is hier een goed alternatief voor: www.thuisafgehaald.nl.

• Wat is Thuisafgehaald?
• Doelgroep
• De achterliggende gedachte
• Bestelmogelijkheden
• Nevenactiviteiten
• Hoe werkt het
• Thuiskoks
• Afhalers
• De prijs
• De organisatie
• Statistieken

Wat is Thuisafgehaald?

Het is een platform welke mensen verbindt. Aan een kant

thuiskoks

die

tegen kostprijs

extra porties koken als hobby. Aan de andere kant

afhalers

, die de maaltijden komen afhalen. Op deze manier kunnen meer mensen regelmatig of zelfs dagelijks een gezonde en verse maaltijd consumeren. Dit gebeurt allemaal lokaal. Er wordt afgehaald bij buurtgenoten of er wordt gekookt voor buurtgenoten.

Thuisafgehaald

is een landelijk concept en thuiskoks zijn vertegenwoordigd in vele regio’s. Het concept is bedoeld voor particulieren. Commerciële bedrijven, cateraars of andere bedrijven zijn niet welkom op het platform. Voor horecabedrijven is de commerciële tegenhanger

Thuisbezorgd

.

Doelgroep

Thuisafgehaald is er voor iedereen die daar gebruik van wenst te maken. Afhalers hebben geen ‘excuus’ of reden nodig om mee te doen, het kan namelijk gewoon fijn zijn dat een ander voor je kookt. Soms bestaat wel een legitieme reden om gebruik te maken van deze dienst. Denk aan senioren, mensen die tijdelijk of langdurig ziek zijn of mensen die een beperking hebben en niet voor zichzelf kunnen koken. Voor hen kan het lastig zijn gezond en gevarieerd te blijven eten, omdat ze in principe vaker afhankelijk zijn van anderen.

De achterliggende gedachte

De filosofie achter Thuisafgehaald is breder dan het kunnen delen van maaltijden. Ze geloven in een maatschappelijke toekomst en een deeleconomie waarin mensen elkaar vaker helpen. Ze geloven in persoonlijk contact en interactie met elkaar. Dagelijks staan er duizenden mensen bij een buurtgenoot in de keuken om maaltijden af te halen. Eten verbindt: dikwijls groeien hier bijzondere situaties uit voort. Zo worden er bijvoorbeeld spullen uitgeleend aan elkaar, ontstaan vriendschappen of worden buurtfeesten georganiseerd. Het sociale karakter dat erbij komt kijken is minstens net zo belangrijk als de maaltijden zelf. Oprichter Marieke Hart spreekt inspirerend over de essentie en toevoeging van Thuisafgehaald in de hedendaagse maatschappij.

Bestelmogelijkheden

Er zijn drie hoofdmanieren hoe Thuisafgehaald gebruikt kan worden.

Een maaltijd op een specifieke datum bestellen
Een thuiskok kookt een maaltijd op een specifieke datum en de afhaler plaats een bestelling voor deze dag.

Een maaltijd op verzoek bestellen
Een afhaler bestelt een maaltijd uit het menu van een thuiskok en dient een verzoek in. De afhaler geeft hierin de gewenste datum en tijd op. Hier kan ook een opmerking bij geplaatst worden. De thuiskok kan dit verzoek vervolgens accepteren of weigeren en/of een aangepast voorstel doen.

Een abonnement
De afhaler maakt afspraken met de thuiskok over vaste dagen, een vaste prijs en overige (di)eetwensen. Een optie voor abonnementen is ook het thuis laten brengen van de maaltijd indien je (deels) immobiel bent.* Met een abonnement ben je verzekerd van een maaltijd op vaste momenten, zoals afgesproken met de thuiskok. Zo kom je nooit zonder als de thuiskok bijvoorbeeld uitverkocht is. Een abonnement kan zowel de thuiskok als de afhaler per direct opzeggen. Hier zitten geen extra kosten of nadelen aan vast.

Maaltijden bestemd voor afhalers

Maaltijden op een specifieke datum of op verzoek spreken voor zich. Een abonnement is voornamelijk voor mensen die frequenter maaltijden af willen nemen bij dezelfde thuiskok. Mogelijk hebben ze bijvoorbeeld speciale wensen bij de bereiding of portionering van hun maaltijden. Dit kan van alles zijn. Enkele voorbeelden zijn: een aangepaste portie, geen varkensvlees, suikervrij of zoutarm eten.

* Het is belangrijk om te weten dat thuiskoks op vrijwillige basis koken. Thuiskoks mogen maaltijden op verzoek of abonnementen weigeren. Thuisbezorgen van maaltijden valt daar ook onder.

Nevenactiviteiten

Het bestellen van catering op maat is ook een mogelijkheid. De thuiskok mag hier echter wel een kleine verdienste voor vragen. Dit betreft namelijk meer werk dan het koken van maaltijden. Ook is het mogelijk om een gratis ‘food event’ op te zetten. Denk aan het vieren van je verjaardag met hapjes, een proeverij als je net nieuw bent als thuiskok, een workshop geven of een aanschuifdiner organiseren. Met een beetje creativiteit valt hier van alles voor te verzinnen.

Hoe werkt het

Thuiskoks

Thuiskok worden is eenvoudig. Als thuiskok heb je veel details zelf in de hand. Denk aan welke keuken je aanbiedt, wat voor gang je aanbiedt of wanneer je wenst te koken. Ook bepaalt de thuiskok zelf hoe laat de afhaaltijden zijn voor de afhalers en tot wanneer zij kunnen bestellen. Over het algemeen zetten thuiskoks maaltijden online voor enkele dagen tot een week vooruit en kunnen afhalers tot 1 dag van te voren of uiterst tot dezelfde dag 12.00 uur bestellen. Ze hebben zo voldoende tijd om boodschappen te doen en te koken. Thuiskoks kunnen er ook voor kiezen om een maaltijden op verzoek te plaatsen. Een combinatie is uiteraard ook mogelijk. Een belangrijk detail is dat thuiskoks koken na gelang het besteld wordt en níét vooruit. Zo voorkomen ze voedselverspilling en zijn het gegarandeerd verse maaltijden omdat deze dagvers gekookt worden. Er zijn ook thuiskoks die met een bepaalde inslag koken. Enkele voorbeelden zijn biologisch, vegetarisch, veganistisch, halal, koolhydraatarm, paleo enz. Zoveel mensen, zoveel wensen en dat zie je terug.

Afhalers

Afhaler worden werkt eveneens eenvoudig en je kan direct maaltijden bekijken. Je voert je postcode in en ziet direct wat er in jouw buurt wordt aangeboden. Deze zoekfunctie begint met 1,5 km omtrek van de opgegeven postcode. Iets verder uitzoomen naar bijv. 3 km omtrek kan uiteraard meer resultaten en keuzes geven. Je ziet een afbeelding van de kaart en daarin op de juiste locaties wat er aangeboden wordt. Het is zichtbaar in welke straat de thuiskok zich bevindt. Het bestellen van een maaltijd gebeurt meestal enkele dagen van te voren. Tenzij anders vermeld gaat de thuiskok ervan uit dat de afhaler een bakje met goed sluitend deksel meeneemt om de maaltijd in te doen.

De afhaler ontvangt na de betaling een ontvangstbevestiging, het adres en de contactgegevens van de thuiskok. De maaltijd is nu gegarandeerd besteld en kan afgehaald worden tussen de tijden die de thuiskok bij de maaltijd heeft aangegeven. Je kan ook een abonnement bij een thuiskok nemen waarmee je verzekerd bent van vaste dagen en prijzen. Dit houdt in dat je vaste afspraken hebt en zodoende op vaste basis maaltijden af kan nemen bij de betreffende thuiskok.

De prijs

De prijs die een thuiskok vraagt dient non-profit te zijn: het is niet de bedoeling dat zij hier fors op verdienen. De kostprijs bestaat echter wel uit meer dan enkel de ingrediënten in de maaltijd gaan. Soms is hier wat verwarring over door afhalers. Een afhaler denkt dan “€6,00 voor een stamppot? Maar dat kan goedkoper!”.

Anno 2019, met o.a. de btw verhoging van 6% naar 9% is een prijs van €5,50-6,50 voor een hoofdgerecht op Thuisafgehaald gemiddeld. Mocht het duurder zijn dan ligt dat hoogstwaarschijnlijk aan de ingrediënten, hoeveelheid of is de maaltijd bijvoorbeeld biologisch. Veelal omschrijft de thuiskok dit dan ook. Zo is een gerecht met verse vis veelal duurder dan met vlees, of wordt er een rijsttafel of pokebowl aangeboden, wat ook een prijsverschil maakt.

Een manier hoe thuiskoks tot hun prijs komen is de optelsom van:

• De ingrediënten
• Eigen bakje (indien je het in eigen bakjes aanbiedt)
• Afgerond naar boven: voor de ingrediënten die je wel gebruikt maar niet altijd opnieuw hoeft te kopen. Denk aan bijvoorbeeld olie, boter, melk, zout, specerijen, paneermeel, ketjap, etc.
• Succesvolle thuiskoks calculeren soms enkele procenten voor vervanging of reparatie van materialen. Immers moeten zij op regelmatige basis een koekenpan of klein keukenattribuut vervangen.
• 10% bijdrage voor Thuisafgehaald

De 10% bijdrage wordt automatisch bij de prijs van de maaltijd opgeteld wanneer deze online wordt gezet. De afhaler betaalt deze 10%. Afhalers betalen vooraf online, tenzij er sprake is van een maaltijd op verzoek. Thuisafgehaald betaalt de thuiskok vervolgens 1x per week uit waarbij de 10% bijdrage wordt ingehouden.

De organisatie

Thuisafgehaald is een stichting, wat inhoudt dat ze een non-profitorganisatie is. Ze wordt financieel gesteund door diverse partners, gemeenten, fondsen en subsidies. De bijdrage die afhalers betalen wordt voornamelijk gebruikt om de website te hosten. Thuisafgehaald is in 2012 opgericht door Marieke Hart en Jan Thij Bakker.

Statistieken

Anno februari 2019

• Ruim 12.000 thuiskoks
• Ruim 87.500 afhalers
• Bijna 200.000 maaltijden gedeeld

bron

Karamel, wie lust dat nou niet? Deze veelzijdige lekkernij zit in of op veel snoepgoed, koekjes, taarten, ijs of andere producten. Het proces bestaat uit niets anders dan gecontroleerd suiker opkoken. Er bestaan tal van bereidingswijzen die lang niet altijd een consistente uitkomst bieden, of een veilige werkwijze beschrijven. Toch is een perfecte karamel maken eenvoudig wanneer je de juiste richtlijnen volgt. Om dat verder in de praktijk te brengen zijn er zeven verfijnde recepturen!

• Vaktheorie: karamel maken
• Temperatuur
• Gecontroleerde werkwijze
• Niet roeren
• Praktijk: karamel maken
• Verfijnde recepturen met karamel
• Steranijs-karamelsaus
• Butterscotch crunch
• Gezouten karamelsaus klassiek
• Gezouten karamelsaus modern / Dulce de leche
• Karamelroomijs
• Walnoot-limoenfudge
• Karamel-hazelnootbonbons

Vaktheorie: karamel maken

De kunst tot de perfecte karamel begint bij meten is weten. Het afwegen van ingrediënten is, zéker in de patisserie, belangrijk. Maar onder meten valt ook het temperaturen van het proces. Dit laatste wordt veelal onderschat. Dit is belangrijk omdat het onmogelijk is om met het blote oog te te zien wanneer de suiker de juiste karamellisatie heeft bereikt. Een verschil van 10 graden geeft niet alleen een smaak- en kleurverschil, maar ook een andere hardheid. Een ander belangrijk detail is dat recepturen het beste weergegeven kunnen worden in meetbare eenheden in plaats van bijvoorbeeld een klontje, snufje, eetlepel, theelepel of scheutje. Natuurlijk is “een scheutje olie” niet zo’n ramp bij het wokken van groentes. Maar een halve theelepel zout voor gezouten karamel geeft wél verschillende resultaten.

Temperatuur

De temperatuur voor een perfecte karamel is 170°C. Op deze temperatuur komen de smaken het beste in balans voor de meeste toepassingen. Zoet en bitter in harmonie. Wil je een subtielere karamel dan verhit je deze tot 150°C, wil je een karamel die duidelijk in zijn bitters zit dan kook je deze tot 190°C. Deze bitterheid is te vergelijken met een kwalitatief sterke espresso of pure chocolade met een hoog cacaopercentage. Om zeker te zijn dat je het perfecte eindresultaat krijgt, wordt het gebruik van een thermometer ten strengste geadviseerd. Het handigste is om een versie met een ingebouwd alarm te gebruiken. Deze geeft een akoestisch signaal als de vooraf ingestelde temperatuur bereikt is. Tip: stel de alarmfunctie voor karamel 10°C lager af. Zo word je tijdig gewaarschuwd!

Gecontroleerde werkwijze

Je bereikt het perfecte resultaat met een dosis geduld. Bereid karamel altijd op de kleinste hittebron en op de laagste stand. Of dit gas, elektrisch of inductie betreft is niet relevant. Gebruik een ruime kookpan met dikke bodem en zet de suiker altijd net onder met een kleine hoeveelheid water*. Het water gaat verwarmen en eerst koken. Daarna verdampt dit. Hierdoor wordt de hitte gelijkmatig opgebouwd vanaf het begin en verkrijg je een gelijkmatigere karamel. Het gebruik van water en een pan met dikke bodem versterken elkaar en zorgen beide dat de temperatuur beter verspreid en langzamer opgebouwd wordt. Dit komt het eindresultaat enorm ten goede en voorkomt ook grote kans op greinen.

Niet roeren

De laatste belangrijke tip is om nooit te roeren terwijl je suiker en water opkookt. Door bovenstaande stappen zal de karamel gelijkmatiger gaan karamelliseren. Mocht dit toch aan de ene kant net wat sneller gaan dan kan je de pan optillen en zachtjes roteren zodat de suikermassa mengt. In de pan roeren kan namelijk greinen** tot gevolg hebben, plus je (pol)lepel kleeft gelijk vast aan de suikermassa. Eventueel kan je met een nat kwastje de zijkanten van de pan bijwerken. Dit is alleen nodig als je veel of te hard roteert met de pan (of roert, maar zoals omschreven wordt dit afgeraden). Deze resten suiker gaan dikwijls harder karamelliseren dan de massa op de bodem van de pan. Mocht de suiker tóch gaan greinen dan wordt er geadviseerd om opnieuw te beginnen. Dit valt zelden nog te redden.

* Dit geldt uiteraard alleen als je een pure karamel maakt: als je een receptuur volgt welke direct een bereiding van de karamel maakt, volg dan simpelweg het receptuur.

** Greinen betekent dat suiker gaat kristalliseren. Deze slaat wit uit, word hard en klontert samen. Dit wil je ten alle tijden voorkomen

.

Praktijk: karamel maken

Voor ±4-6 personen:

Receptuur

• 100 gram suiker
• 250 gram water

Benodigdheden

• Weegschaal
• Thermometer, liefst met alarm functie
• Ruime kookpan met dikke bodem
• Bak met ijswater, groot genoeg voor de pan (kan ook in de wasbak)

Bereidingswijze

1. Weeg de suiker en het water af in de pan.
2. Zorg dat je alle benodigdheden bij de hand hebt en lees de volgende stappen eerst goed door.
3. Kook de suiker op de kleinste hittebron, op de laagste stand langzaam op.
4. Het water verdampt en grotere luchtbellen vormen zich: dit is het moment om er volledig bij te blijven staan.
5. Je zal de suiker langzaam zien kleuren, zet of hang de thermometer erin.
6. Stel, indien mogelijk, de temperatuur in en zet de alarmfunctie hiervoor aan.
7. Als je merkt dat de kleuring niet egaal gaat kan je voorzichtig roteren met de pan en zo de massa zachtjes mengen.
8. Kook de massa tot 170°C.
9. Haal de pan van de hittebron en plaats in het ijswater.

De perfecte karamel is nu klaar. Echter is dit wel de basis. Wanneer deze afgekoeld is heb je een harde, krokante massa. Je kan er bijvoorbeeld voor kiezen om de karamel over een bakplaat met bakpapier uit te gieten. Zo kan je dunne karamelschotsen afbreken. Of je kan dit vermalen tot een karamelcrunch. Uiteraard kan je dit weer verhitten en verder verwerken in een gerecht als je dat wenst.

Verfijnde recepturen met karamel

Steranijs-karamelsaus

Dit is een kruidige, bitterzoete saus. Voor ± 2,5 deciliter saus:

Ingrediënten

• 100 gram suiker
• 50 gram glucose
• 2 deciliter slagroom
• 60 gram water
• 8 steranijspeulen

Benodigdheden

• Weegschaal
• Thermometer, liefst met alarm functie
• Ruime kookpan met dikke bodem
• Garde
• Zeefje
• Tweede pan

Bereidingswijze

1. Weeg en zet de suiker, glucose en water op in de pan.
2. Kook de suikers op de kleinste hittebron, op de laagste stand langzaam op.
3. Weeg ondertussen de steranijs en de room samen af.
4. Als de suiker gaat kleuren, zet of hang de temperatuurmeter erin.
5. Stel, indien mogelijk, de temperatuur in en zet de alarmfunctie hiervoor aan.
6. Als je merkt dat de kleuring niet egaal gaat kan je voorzichtig roteren met de pan.
7. Kook de massa tot 190°C.
8. Blus direct af met de room en steranijs. Pas op! Dit kan gaan spatten en de vloeistof komt wat omhoog.
9. Zet de hittebron nu iets hoger en kook de massa door.
10. Vanaf dit moment is roeren met een garde toegestaan, kook al roerend door tot de suikers helemaal opgelost zijn.
11. Zeef de massa in de tweede pan en laat afkoelen.
12. De saus kan je het beste op kamertemperatuur houden, bijvoorbeeld in een spuitflesje of klein bakje.

Butterscotch crunch

Deze crunch is heerlijk over of in een dessert of toetje. Of om onder ijs neer te leggen. De structuur is krokant maar de smaak

is lekker romig.

Ingrediënten

• 200 gram rietsuiker
• 90 gram water
• 65 gram roomboter

Benodigdheden

• Weegschaal
• Thermometer, liefst met alarm functie
• Blender/mixer
• Ruime kookpan met dikke bodem
• Bakplaat
• Bakpapier

Bereidingswijze

1. Doe het water en de suiker in de pan.
2. Plaats op de kleinste hittebron op de laagste stand, en breng aan de kook.
3. Snij ondertussen de boter in blokjes.
4. Voeg de boter toe als de suikermassa aan de kook is.
5. Voeg de thermometer toe.
6. Stel, indien mogelijk, de temperatuur in en zet de alarmfunctie hiervoor aan.
7. Kook de massa tot 150°C.
8. Haal van het vuur en stort dun uit op de bakplaat met daarop bakpapier.
9. Laat afkoelen.
10. Breek in stukken en draai fijn in de blender/mixer.
11. Hoe fijn hangt af van waarin of waarop je het wenst te doen. Als je het niet te fijn wilt kan je het beste pulsen. Pulsen is een eenvoudige techniek waarbij je steeds 1 seconde de knop in drukt en weer 1 seconden loslaat. Dit herhaal je een aantal keren totdat je de juiste fijnheid van je product hebt verkregen. Op deze manier heb je zelf de volledige controle.

Gezouten karamelsaus klassiek

Dit is een karamelsaus, klassiek gemaakt met bovenstaande technieken. Het betreft een iets krachtigere saus gezien smaak. Voor ± 2 deciliter saus:

Ingrediënten

• 125 gram suiker
• 40 gram glucose
• 150 milliliter water
• 125 milliliter kookroom 20%
• 20 gram gezouten roomboter
• 2 gram zout

Benodigdheden

• Weegschaal
• Thermometer, liefst met alarmfunctie
• Maatbeker
• Ruime kookpan met dikke bodem
• Garde

Bereidingswijze

1. Weeg en zet de suiker, glucose en water op in de pan.
2. Kook de suikers op de kleinste hittebron, op de laagste stand langzaam op.
3. Weeg ondertussen de room, roomboter en zout af. Dit mag allemaal bij elkaar.
4. Zodra de suiker gaat kleuren, zet of hang de temperatuurmeter erin.
5. Stel, indien mogelijk, de temperatuur in en zet de alarmfunctie hiervoor aan.
6. Als je merkt dat de kleuring niet egaal gaat kan je voorzichtig roteren met de pan.
7. Kook de massa tot 170°C.
8. Direct afblussen met de room, boter en zout. Pas op! Dit kan gaan spatten en de vloeistof komt wat omhoog.
9. Zet de hittebron nu iets hoger en kook de massa door.
10. Vanaf dit moment is roeren met de garde toegestaan, kook al roerend door tot de suikers helemaal opgelost zijn.
11. Laat afkoelen en je gezouten karamel is klaar.

Gezouten karamelsaus modern / Dulce de leche

Dit is een romige, toegankelijke saus. Deze is wat dikker zoals een echte Dulce de leche. Makkelijk gemaakt, kost alleen veel tijd. Voor ± 4 deciliter saus:

Ingrediënten

• 1 blikje gecondenseerde melk van 397ml*
• 3 gram zout

* Gecondenseerde melk is een kant en klaar product dat je in de supermarkt kan kopen.Benodigdheden

• Een pan waar het blikje in past, plus deksel
• Tang
• Waterkoker

Bereidingswijze

1. Haal het etiket van het blikje.
2. Zet het blikje rechtop in de pan en zet helemaal onder water.
3. Doe de deksel erop en breng het geheel aan de kook.
4. Kook met deksel gedurende 3 uur op op laag vuur of lage stand.
5. Draai het blik halverwege een keer om met een tang.
6. Haal eruit en laat goed afkoelen gedurende 1 uur.
7. Maak het blikje open en voeg het zout toe, meng goed.
8. Je kan deze saus het beste in de koelkast bewaren.

De deksel zorgt dat er minder tot geen water verdampt. Het is raadzaam af en toe even te kijken hoe het water level in de pan is, sommige pannen hebben een klein gaatje in de deksel. Indien nodig kun je kokend water toevoegen. Verder heb je er 3 uur geen omkijken naar.

Karamelroomijs

Een simpel maar zeer smaakvol recept, echter is hier wel een ijsmachine voor nodig. IJs bereiden zonder machine kan alleen als je uitwijkt naar parfait. (Parfait is letterlijk gezien luchtig, stilstaand bevroren ijs.) Voor ± 1,2 liter ijs:

Ingrediënten

• 300 gram suiker
• 500 gram water
• 1 liter kookroom 20%
• 75 gram eigeel

Benodigdheden

• Thermometer, liefst met alarmfunctie
• Weegschaal
• Maatbeker
• Ruime kookpan
• Garde
• Pannenlikker
• IJsmachine
• Zeef
• Handmixer
• IJsmachine

Bereidingswijze

1. Weeg en zet het water met 250 gram suiker op in de pan.
2. Kook de suiker op de kleinste hittebron, op de laagste stand langzaam op.
3. Weeg ondertussen de room af.
4. De suiker gaat kleuren, zet of hang de temperatuurmeter erin.
5. Stel, indien mogelijk, de temperatuur in en zet de alarmfunctie hiervoor aan.
6. Als je merkt dat de kleuring niet egaal gaat kan je voorzichtig roteren met de pan.
7. Kook de massa tot 180°C.
8. Blus direct af met de room. Pas op! Dit gaat spatten en de vloeistof komt wat omhoog.
9. Zet de hittebron nu iets hoger en kook de massa door.
10. Vanaf dit moment is roeren met een garde toegestaan, kook al roerend door tot de suikers helemaal opgelost zijn.
11. Klop de overige 50 gram suiker met het eigeel volledig luchtig met de handmixer.
12. Voeg de opgeklopte dooiers bij de karamelbasis en roer goed door met een garden.
13. Zet de massa terug op de hittebron, op medium hitte.
14. Verwarm de massa tot 84°C, terwijl je continue met de pannenlikker over de bodem en zijkanten gaat.
15. Laat ondertussen alvast de wasbak vollopen met koud water zodat de pan daar in kan afkoelen wanneer deze klaar is.
16. Zodra 84°C bereikt is haal je de pan van het vuur, plaats hem in het koude water en blijf nog nog 5 minuten over de bodem schrapen.
17. Laat de massa afkoelen tot deze op kamertemperatuur is.
18. Laat de ijsmachine ondertussen alvast draaien met de frost-functie aan.
19. Draai daarna op in de ijsmachine tot mooi luchtig ijs.
20. Plaats daarna in de vriezer.

Walnoot-limoenfudge

Dit recept heeft een werkwijze die vergelijkbaar is met karamel en smaakt naar een chocolade/karamel fudge met geroosterde walnoten en een frisse hint van limoen. Heerlijk romig en vol. De structuur is chewy en zacht. De fudge is het lekkerst op kamertemperatuur. Je kan deze echter het beste in de koeling bewaren.

Ingrediënten

• 600 gram suiker
• 250 gram slagroom
• 100 gram glucose
• 70 gram roomboter
• 65 gram walnoten
• 40 gram cacao
• 5 limoenen

Benodigdheden

• Thermometer, liefst met alarmfunctie
• Weegschaal
• Ruime kookpan
• Garden
• Snijplank
• Mes
• Hittebestendige pannenlikker
• Oven
• Ovenschaal
• Spatels
• Zeer schone bakplaat, of grote hittebestendige (oven)bak of schaal met grote platte bodem (hierop wordt hete suikermassa uitgegoten)

Bereidingswijze

1. Weeg alles af en zet alles klaar.
2. Rasp 4,5 limoenen. Rasp wel economisch, anders heb je te weinig. Zorg dus dat je al het groene raspt.
3. De walnoten mogen goed geroosterd worden op 150°C voor een mooie gelijkmatige kleuring. Zorg dat je deze, wellicht met timer, in de gaten houdt.
4. Voeg de suiker, glucose en slagroom toe aan de pan en zet op de kleinste hittebron, op de laagste stand.
5. Zodra de suikers opgelost zijn mag de cacao bij de massa. Goed roeren met een garde!
6. Haal de garde eruit en hang de thermometer erin.
7. Stel, indien mogelijk, de temperatuur in en zet de alarmfunctie hiervoor aan.
8. Kook de massa langzaam op tot 117°C.
9. Werk met een pannenlikker af en toe de randen van de pan bij.
10. Snij ondertussen de roomboter in kleine blokjes en zet in de koelkast.
11. Als de suikermassa 117°C is haal je de pan van het vuur en giet je de massa op de schone bakplaat of hittebestendige bak.
12. Verdeel direct de blokjes roomboter over de massa en leg de thermometer voorzichtig op de rand zodat deze de temperatuur blijft meten.
13. Stel wederom, indien mogelijk, de thermometer in met alarmfunctie.
14. Check de walnoten als die nog niet uit de oven zijn gehaald.
15. Laat de fudge afkoelen totdat deze 45°C heeft bereikt.
16. Begin het nu door elkaar te mengen en blijf doormengen. Je merkt dat de massa verder afkoelt en begint te binden.
17. Voeg de gebrande walnoten en limoenrasp toe en meng verder.
18. De massa begint een hardere structuur aan te nemen, het wordt nu meer kneden dan mengen.
19. Vorm in dit stadium een platte vierkant of rechthoek van de massa met een hoogte van ongeveer 2 cm.
20. Wanneer de fudge op kamertemperatuur is mag deze in de koelkast om minstens 2 uur op te stijven.
21. Snij de fudge in blokjes.

Karamel-hazelnootbonbons

Een heerlijke zachte karamelbonbon met gebrande hazelnoot en een toets van sinaasappel. Heerlijk voor bij de koffie of thee, of gewoon om te snoepen! Voor ± 60 stuks:

Ingrediënten

• 1 blikje gecondenseerde melk van 397 ml
• 125 gram roomboter + extra voor invetten
• 35 gram honing
• 160 gram bruine basterdsuiker
• 100 gram hazelnoten
• 2 sinaasappels
• 250 gram pure chocolade

Benodigdheden

• Bakblik van 18 cm x 18 cm
• Bakpapier
• Pan met dikke bodem
• Rvs mengkom
• Rvs/glazen kom van ±15-20 cm doorsnee, met daaronder passende pan
• Ovenschaal/bakplaat
• Oven
• Snijplank
• Mes

Bereidingswijze

1. Verwarm de oven voor op 150°C.
2. Snij de roomboter in blokjes.
3. Was de sinaasappels goed en rasp de schil van 1,5 sinaasappel.
4. Rooster de hazelnoten in de oven. Zorg dat je deze, wellicht met timer, in de gaten houdt.
5. Vet het bakblik in en bedek met bakpapier. Zorg dat het aan 2 zijden flink overhangt, deze klappen we straks op de bovenkant.
6. Meng de boter, honing, suiker en gecondenseerde melk in de pan.
7. Zet deze op de kleinste hittebron op laag vuur en smelt totdat de suiker is opgelost.
8. Check de hazelnoten indien deze nog niet uit de oven zijn.
9. Zet het vuur iets hoger totdat het zachtjes kookt.
10. Kook zachtjes 9 à 10 minuten.
11. Hak ondertussen de hazelnoten fijn.
12. Na de eerder genoemde 9 à 10 minuten is de massa licht gekaramelliseerd en begint het los te laten van de zijkanten van de pan.
13. Zet het vuur uit en meng de suikermassa met de gehakte noten en geraspte sinaasappel schil.
14. Giet in het bakblik en laat bij kamertemperatuur afkoelen en opstijven.
15. Dit duurt, afhankelijk van de temperatuur in de keuken zo’n 30-60 minuten.
16. Haal de karamel uit het blik en snij in 6 gelijke banen.
17. Rol elke baan tot een gelijkmatige worst van ±12 cm lang en leg op een bord of schaal met bakpapier.
18. Koel de worsten gedurende 80 minuten zodat ze goed opstijven.
19. Smelt na 70 minuten alvast de chocolade au bain marie*.
20. Rol de worsten door de chocolade waardoor ze een mooi laagje hebben.
21. Leg ze terug op het bakpapier en laat in de koelkast stollen.
22. Haal de worsten uit de koelkast en laat even 10 minuten op temperatuur komen.
23. Snij vervolgens plakjes van 1,5 cm dik.

* Au bain marie is een bekende kooktechniek. Dit houdt in dat je een pan met een laag water op laag vuur zachtjes laat koken. Een rvs of glazen kom die precies op de pan past hangt erin met je product erin. De kom raakt het water niet maar krijgt wel de hitte van de stoom mee waardoor deze langzaam warm wordt. Zo wordt het product erin langzaam en gecontroleerd verwarmd wat veel risico’s voor de bereiding wegneemt.

bron